Dziś wrzucamy filmik, który chyba najlepiej obrazuje jak dużo Krzysiek już osiągnął.
Początkowy fragment to pierwsze kroki Krzycha. Trzy miesiące po udarze. Widzimy, że chodzenie to ogromne wyzwanie.
Drugi fragment został nagrany przedwczoraj (niedziela 17.09.2017), czylu dokładnie 7 lat i jeden dzień od udaru. Różnica? Oszałamiająca! Prawda?
Filmik obejrzycie TUTAJ
Domyślam, się, że zaraz niektórzy zapytają… o matko 7 lat rehabilitacji i tylko tyle?!!
Kochani – to AŻ tyle..! Niestety przy uszkodzeniach mózgu jest tak, że trzeba pracować latami nad lepszą sprawnością. Trzeba na nowo wyuczyć mózg każdej, nawet najmniejszej czynności… sam chód dzieli się na kilkanaście punktów.. postaw stopę, przenieś ciężar, zablokuj kolano, nie rób przeprostu w kolanie.. zrób krok drugą nogą, to tylko te główniejsze.
Na codzień czasem trudno dostrzec poprawę. Bywa, że pracujemy miesiącami i nie ma żadnej poprawy, a potem nagle bach.. coś drgnie, i Krzysiek jest w stanie zrobić kolejną rzecz, kolejny zakres ruchu.
Coraz lepsza sprawność jest możliwa tylko dzięki ciężkiej pracy. Od samego początku pracujemy po kilka godzin dziennie z terapeutami, którzy siędzą w tamacie od lat.
Z terapeutami, dla których ta ich praca to pasja, którzy nieustannie się dokształcają, rozwijają, ale przede wszystkim dla których Krzysiek (i inni pacjenci) to przede wszystkim drugi człowiek, który ma swoje marzenia, emocje, cele.
Dlatego jesteśmy tak bardzo wdzięczni za każdą pomoc finansową, dzięki której Krzysiek może nieprzerwanie jeździć na turnusy rehabilitacyjne.
Dziękujemy, że jesteście razem z nami!